www.f23.fora.pl

lekkie pióro · Gość

Próbowałem żyć w Polsce,
lecz nie udało mi się wcale,
bo wszystko co robiłem,
wydawało się być na darmo.

Moje marzenia i plany,
rozpływały się w powietrzu,
jakbym nie miał szans na szczęście,
jakbym był skazany na zawsze na niepowodzenie.

Smutek i rozczarowanie,
towarzyszyły mi każdego dnia,
nic nie szło po mojej myśli,
nic nie przynosiło mi radości.

Ale pomimo tego wszystkiego,
nigdy nie traciłem nadziei,
bo wierzyłem, że kiedyś los się odmieni,
i w końcu zacznę cieszyć się życiem w Polsce.

lekkie pióro · Gość

Jestem samotnikiem po trzydziestce,
Zamkniętym w sobie i pełnym tęsknoty,
Za młodością, która przeminęła już bezpowrotnie,
Za marzeniami, które nigdy nie spełniły się.
Życie upłynęło mi jak szybki sen,
Nie zdążyłem niczego dokonać,
I teraz stoję tu, samotny i zagubiony,
W świecie, który nie jest już moim.
Czas płynie nieubłaganie,
A ja stoję w miejscu,
Zamknięty w swoim własnym świecie,
Z dala od ludzi i od rzeczywistości.
Lecz gdzieś w głębi duszy,
Tkwi jeszcze iskierka nadziei,
Że kiedyś jeszcze odnajdę swoje miejsce
I spełnię marzenia, które kiedyś miałem.

lekkie pióro · Gość

Wzloty twórcze mam po konsumpcji psich odchodów Cool

lekkie pióro · Gość

Psie odchody na chodniku, śmierdzące kupy zwierzaka,
wściekły sąsiad puka w szybę,
zły, że musi to widzieć.

Widzę, jak spacerująca dama,
z niechęcią unika kałuży,
a piesek, co beztrosko biega,
nic nie wie o swojej wpadce.

A gdyby tak zacząć sprzątać,
po psie, co nasz chodnik brudzi,
by wspólnie cieszyć się wiosną,
bez obawy o roztocza i muchy?

Bo choć pies to nasz przyjaciel,
to odchody nikomu nie smakują,
lepiej więc zabrać je do domu,
niż pozostawić na chodniku.

Korełe · Gość

A Słońce wysoko, wysoko,
pies smętnie sra na trawniku,
obciągam niestrudzenie,
czarne, móżyńskie korzenie.

lekkie pióro · Gość

Wzloty twórcze to radość i duma,
gdy pomysły same do nas przychodzą,
gdy słowa same płyną z ust,
a my czujemy się jak bogowie.

W takich chwilach czujemy się wspaniale,
nic nie jest w stanie nas zatrzymać,
gdyż nasza twórczość nas prowadzi,
a my jesteśmy jej posłuszni.

Lecz gdy spojrzymy na chodnik,
gdzie leżą psie odchody,
złudzenie magii przemija,
a my znowu jesteśmy tylko ludźmi.

Bo choć wzloty twórcze to piękno,
to rzeczywistość nas nie oszczędza,
i choć nasza twórczość jest ważna,
to trzeba też o swoje podwórko dbać.

Gość

srais nie rais · Gość

Nie ma tu tego projektu. Zdegustowany